[23/06, 17:07] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: II हरी ओम II

II ओम मनः सामर्थ्यदाता श्री अनिरुद्धाय नमः II

परम पूज्य सद्गुरू अनिरुद्ध बापूंचे शिकवणुकीतील महत्वाचे काही मुद्दे

• जो पर्यंत गुरु प्राप्त होत नाही तोपर्यंत बुद्धी कार्यरत होत नाही. प्रत्येक मानवाला गुरुची आवश्यकता असते !

• अनुभव घेण्याची आणि चिंतन करण्याची  वृत्तीच खरी गुरु होय !

• गुरुचं नाम सगळ्यात श्रेष्ठ मंत्र. 

• परमात्म्याचे प्रत्येक अवताराचे सूत्रधार '' श्री दत्तात्रेय '' असतात ! 

• अनुभवातून शिकणं, अनुभवल्या शिवाय, ती जाणल्याशिवाय खरं ज्ञान प्राप्त होत नाही. 

• भानांवर असल्याशिवाय जाणता येत नाही आणि जाणतं असल्याशिवाय मनुष्य भानावर राहू शकत नाही.

• माणसाची गरजच माणसाची प्रत्येक गोष्ट ठरवत असते. गरजेशिवाय ह्या जगात कुठलेही गोष्ट घडत नाही. 

• गरजेतून जगातल्या सगळ्या क्रिया उत्पन्न होतात. आणि गरजेमुळेच संपतात. 

• मनाचं स्थैर्य व मनाचं सामर्थ्य नसल्यानेच मानवाला सर्व समस्या येतात व त्या मानवाला अत्यंत आवश्यक आहेत.

• '' मनाचं स्थैर्य व मनाचं सामर्थ्य फक्त श्री अनिरुद्ध श्रीगुरुक्षेत्रम् मंत्रच देऊ शकतो '' 

• जसा मनुष्यामध्ये आत्मा आहेच, त्याप्रमाणे परमात्म्यामध्ये श्री दत्तात्रेय आहेच. प्रेमाने देवाकडे बघायला शिका ! 

• श्रीगुरुक्षेत्रम् मंत्र ही मोठी बालविद्या आहे ! 

• आयुष्यामध्ये आम्ही देवाचं करतो, ते सुद्धा स्वतः साठीच करतो; हे लक्षात ठेवा. 

• ज्याक्षणी जो श्रीगुरुक्षेत्रम् मंत्र स्वीकारेल मी त्यांच्या पाठीशी उभा असेन, अनंत काळासाठी !

• ह्या जन्मात श्रीगुरुक्षेत्रम् मंत्र स्वीकारतील आणि जीवनाच्या शेवटच्या क्षणापर्यंत सांभाळतील; त्यांच्यासाठी मी सलगपणे त्यांच्याबरोबर आहे; प्रत्येक जन्मामध्ये आणि दोन जन्मांच्या मध्येही. त्यामुळे मृत्यू नावाची गोष्ट नाही. 

• चण्डिकाकुल आणि त्या चण्डिकाकुलाचं द्वार असणाऱ्या सद्गुरुंपासून स्वतःला कधीही लांब करू नका !

• संकट येताना दिसेलच असं नाहि; त्याचसाठी परमात्म्याचा हात पाठिशी असावा लागतो !

• '' एक विश्वास असावा पुरता '' म्हणजे काय? हा सगळा जाणतोच. आम्ही खोटं बोलत असू,  खोटं वागत असू,  आम्ही केलेली प्रत्येक गोष्ट अगदी लपून केलेली असली तरी ते परमात्म्याला माहित असतेच ! हा दृढ विश्वास निर्माण व्हायला हवा !

[23/06, 19:40] Chitra Chabukswar: 

ओवी क्रमांक ४ चा भावार्थ ज्यांनी लिहिला तो खूपच छान लिहिला. आता पुढील ओवीचा भावार्थ सारेजण लिहू. 

सप्त सागरींचें पाणी । तयाचीही करवेल मापणी । आकाशासी घालवेल गवसणी । परी न आयणी संत येती ॥१३॥

हरि ॐ! श्रीराम! अंबज्ञ! नाथसंविध् ! नाथसंविध्! नाथसंविध्!

[24/06, 10:51] +91 88306 30425: हा *"अमाप"* कसा आहे..  हे हेमाडपंत अनुभवतात..    बाबांचं चरित्र लिहायला लागल्यावर त्यांच्या ऋतंभरा प्रज्ञेनं जेव्हा जाणलं असेल की हा साईनाथ जितका जाणू तितकाच परत अजाणला असा राहतो..   पुरून दशांगुळं उरणे ते हेच..    त्याला वेद न इति म्हणून माघार घेतात तर मग मानव काय ताकद वापरणार..   त्याला प्रेमानं जाणता आणि बांधता येतं हेच सत्य..   केवळ मी माझ्या भक्तीच्या अधीन.. अनिरुद्ध पाठात ही येणारी ओळ..   किंवा चारी श्रमले परंतु न बोलवे काही l साही विवाद करिता पडले प्रवाहीं l..  हे 4 वेद आणि 6 शास्त्रे सुद्धा हरले पण.. पण..   ते तू भक्तांलागी पावसी लव लाही..   अर्थात भक्ती मार्गी प्रेमळ भक्तांना मात्र तू क्षणात पूर्ण पणे प्राप्त होऊ शकते..   लव लाही म्हणजे तत्क्षणी..    भक्ती ची प्रेमाची ही ताकद..    म्हणून संताना ज्ञान मार्गानं..   चिकित्सा करत जाणत न बसता त्यांचं प्रत्येक लीलेतील प्रेम क्षमा दिसली की ते खऱ्या अर्थाने गवसले हे 108% सत्य ..  समुद्र..  आकाश..   मर्यादेत येतात हा तर अनंत आहे पण भक्ती मध्ये मात्र आवाक्यात येतो हेच सार..   निरंतर अंबज्ञ रोहितसिंह पिंपळे..   शिवाजीनगर पुणे...

[24/06, 11:59] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: अध्याय २ ओवी  १३ वा 

सप्त सागरींचें पाणी I तयाचीही करवेल मापणी I 

आकाशासी घालवेल गवसणी I परी न आयणी  संत येती II१३ II 

( सरलार्थ :  सात समुद्राचे पाणी मापता येऊ शकते, आकाशालाही गवसणी घालू शकता येते मात्र संत, सद्गुरू कुठल्याही मोजमापात येऊ शकत नाही.) 

श्री हेमाडपंत असे का म्हणतात ? 

वरील ओवीचं अभ्यास करताना त्याच्या मागील ४ ओव्या लक्ष्यात घेणे आवश्यक आहे.   

श्री हेमाडपंत म्हणतात अत्यंत परिचयाचा जीवाभावाचा मित्राच्या बरोबर दिवस रात्र घालवले तरी सुद्दा त्या मित्राचं चित्र रेखाटणं म्हणजे चरित्र वर्णन पूर्णपणे करणं मला शक्य नाही. असे असताना मी संतचरित्रे काय म्हणून लिहू ? 

जिथे माझेच अंतरंग मला ओळखता येईना, मी कसा आहे, माझ्या मनात काय चालले आहे ? मी कधी कुठे काय बोलेन ? कसे वागेन ? माझी बुद्धी कसे असेल हे सर्व मला सांगता येत नाही, चांगले वाईट विचारांचा तरंग मला ओळखता येत नाही तेंव्हा मला संतांच्या मनातलं तरंग कसे ओळखता येईल ? त्यांचं वर्णन निर्व्यंगपणे कसे करता येईल ? 

त्या संताचा, सद्गुरूचा, परमेश्वराचा स्वरूपाचा निर्धार करायला गेलेल्या वेदही थकले, नेती नेती म्हणत गप्प राहिले, त्या तुझ्या रूपाचं वर्णन मला पूर्णपणे कसे कळणार ? 

त्यासाठी असे म्हणतात की आधी मला संत व्हावा लागेल मग मला संताला यथार्थपणे जाणून घ्यावा लागेल ! हे मला आधीच माहीत आहे म्हणून संताचं वर्णन मी करू शकत नाही. अगदी बरोबर आहे !  

सातव्या मजल्यावर निवास करणाऱ्या व्यक्तीचे ओळख करून घेण्यासाठी मला तळमजल्यावर राहून शक्य आहे का ? त्यासाठी मला जिना चढत वरती जावा लागेल, चढताना थकलो तर विश्रांती घेत घेत हळू हळू सातव्या मजल्यापर्यंत चढून जावा लागेल. फक्त एवढेच नाही, तिथे पोहचल्यावर त्या व्यक्तीचा घराचा दरवाजा बंद असेल तर, दार उघडण्यासाठी, त्याला भेटण्यासाठी मला त्याची परवानगी घ्यावा लागेल. त्यांनी जर दार उघडून घरात घेतलं, बसायला दिलं तर मला त्याच्याशी बोलता येईल. आणि एवढं करून सुद्दा त्याच नाव, गाव समजून तोंड ओळख होईल ! मी त्याला संपूर्णपणे जणू शकत नाही. 

    तो जर संत, सद्गुरू, परमेश्वर असेल तर  मग विचारूच नका !  म्हणूनच असे म्हणतात की एकवेळ या जगातील सात महासागरातील पाणी मोजता येईल , आकाशाला गवसणी घालता येईल, परंतु संत कठल्याही मोजणीने, मापाने मापता येणार नाही ! म्हणजे काय ?

आजच्या विज्ञानाच्या युगात सातही समुद्राचे पाण्याचं अंदाज बांधण्यासाठी समुद्राच विस्तार म्हणजे लांबी, रुंदी, खोली लक्ष्यात घेऊन करता येईल. विष्णुपुराणानुसार  हे पृथ्वी सात द्वीपामध्ये विभागली गेली आहे. ह्या सात द्वीपांच्या चारी बाजूला  क्रमशः खाऱ्या पाण्याचा समुद्र, इक्षुरसाचे समुद्र, मदिराचे समुद्र, घृताचे सागर, दधिच सागर, दुग्ध सागर, गोड्या पाण्याचे सागर ह्या सात समुद्राने घेरलेल आहे. जसे पृथ्वीवर ७०% पाणी आहे तसेच आपल्या शरीरही  ७०% पाण्याने भरलेलं आहे. आकाशाचाही स्वरूपही विज्ञानांच्या साहाय्याने जाणून घ्यायला अडचण येणार नाही, परंतु परमात्माला गवसणी घालणं, मोजणं सर्वात कठीण कार्य.  पण म्हणून श्री हेमाडपंत गप्प राहिले का ? नाही ! 

श्री हेमाडपंत साई संताचं, सद्गुरूंचा लीला स्वतःच डोळ्यांनी पाहिलं, अनुभवलं ! दुसऱ्याकडून ऐकलं म्हणून ते म्हणतात हे सगळं मला अत्यंत प्रेमाने गाता तरी येईल. म्हणजे सद्गुरुंच्या गुणसंकीर्तनाने, अनुभव संकीर्तनाने त्याच विराट स्वरूपाचा ज्ञान होईल. माझ्या भगवंताला माझ्या अनुभवाच्या, इतरांचा अनुभवाच्या, भावाच्या साहायाने भक्तीच्या साहायाने मलाच मापता येईल !

परम पूज्य बापू म्हणतात, जसे उंच वृक्षाची उंची प्रत्यक्ष मोजणे अतिशय कठीण काम असते.  त्यासाठी मला एखादी पद्धत वापरावी लागेल जे सगुण  आहे.  परमेश्वर निर्गुण निराकार आहे  सर्व दृश्य जगताचा पलीकडला आहे. त्याची कल्पना येण्यास सगुणाचा आधार घ्यावा लागतो. सद्गुरुला शरण जाऊन त्याची भक्ती करणे अधिक सोपे होते.  जो मी पाहू शकतो, ज्ञात करू शकतो, बोलू शकतो, त्या सगुण साकार रूपावर म्हणजे सद्गुरूंवर प्रेम करू शकतो. सगुण  साकार सद्गुरुंच्या लीला, गुणवर्णन, आचरण प्रेमाने पाहू शकतो, जणू शकतो. 

हरी ओम, श्रीराम, अंबज्ञ 

प्रभाकर देशपांडे, डोंबिवली ( प )

[24/06, 22:15] Nandan Bhalwankar: आमचा *परमात्म्यावरचा विश्वास* डळमळीत का होतो? 

*राम* आला तेव्हा फक्त वानरांनीच त्याला पुजलं, 

*कृष्णाला* पाच पांडव आणि गोपांशिवाय कोणीही देव मानलं नाही,

*साईबाबा* जिवंत होते तेव्हा आता जेवढी गर्दी होते त्याच्या एक शतांश लोकही त्या काळात नव्हते. 

कारण त्यांच्याकडे बघताना तो देव आहे हे कोणाला कळलंच नाही. आम्ही त्याच्यात देव बघत असतो. आम्हाला त्याला आधी *बेस्ट मानव* मानलं पाहिजे. त्याच मानवत्व पटलं पाहिजे, तरच त्याला देव मानता येईल. 

ज्यांना हे कळलं ते खूपच भाग्यवान होते. कैकयी, मंथरा, कौरव, यादव - यादव तर प्रत्यक्ष कृष्णाच्या राज्यात राहत होते. पण काय झालं? 

Physical presence does not matter. 

आम्ही त्याच्या जवळ physically आहोत ह्यामुळे तो खूश होणार नाही. आमचे *प्रेम* किती आहे, *विश्वास* किती आहे हे महत्वाचे आहे.

चण्डिकाकुलाचं नातं *प्रेम आणि विश्वास* ह्यावरच असतं. प्रेम आणि विश्वास आहे का? हे महत्वाचं आहे. आमचं प्रेम, विश्वास कमी पडत असेल no problem पण माझं aim १०८% प्रेम आणि विश्वास वाढवणं हेच हवं.

त्याच्यावर पूर्ण प्रेम आणि विश्वास करता आलाच पाहिजे. आपल्याला आपल्यातल्या चांगल्या गोष्टींचा शोध घ्यायचा आहेच, त्याच्याबरोबर मला त्याची प्रत्येक चांगली गोष्ट घ्यायची आहे, अनुभवायची आहे. आमच्यातले कमी points आपल्याला down करतात, तसंच आम्ही देवामध्ये कमीपणा शोधतो तेसुद्धा तेच करतं.

*प.पु.डाॅ.अनिरुध्द जोशी*

*(M.B.B.S. M.D.)*

[25/06, 10:44] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: गुरू कशाला हवा या मुद्द्यावर आधारित " देऊळ बंद " हा चित्रपट झी युवा वर चालू आहे

[25/06, 11:55] Nandan Bhalwankar: 🛕🛕🛕🛕🛕🛕🛕🛕

*देऊळबंद चित्रपट....*

या जगामधे विज्ञान आणि अध्यात्म यांचा नेहेमीच परस्परविरोधी संबंध लावण्यात येतो.विज्ञाननिष्ठ शास्त्रज्ञ नेहेमीच अध्यात्माची शक्ती, तिची ताकद नाकारताना दिसतात. 

....पण अशा वेळेस जिथे विज्ञानाची मर्यादा संपते, तिथे अध्यात्म सुरू होते. असा हा अमर्याद परमेश्वरी कृपेचा स्त्रोत आपले कार्य चोख पार पाडतोच. 

साधारण अशाच धाटणीवर आधारीत असलेला ’देऊळ बंद’ हा चित्रपट अध्यात्म-विज्ञान यांच्या परस्पर जुगलबंदीचे अगदी परफेक्ट चित्रण दाखवतो. 

अमेरिकेत उच्च शिक्षण घेतलेला एक बुद्धीमान भारतीय शास्त्रज्ञ बॉम्ब डिटेक्ट करणारे एक अतिप्रगत सॉफ्ट्वेअर बनवण्याकरता भारतात पाचारण केला जातो. विज्ञान आणि फक्त विज्ञानावरच श्रद्धा असल्यामुळे हा कट्टर नास्तिक असतो. देवाची भजने, सत्संग याचा मुळातच तीटकारा असल्यामुळे राहण्यासाठी देण्यात आलेल्या कॉम्प्लेक्समधील देवाच्या देऊळाला तो पोलिसांच्या मदतीने कुलुप ठोकतो. 

पण या सगळ्यामधे त्याने बनवलेल्या सॉफ्ट्वेअरचा पासवर्डच तो गमावून बसतो, आणि यानंतर सिनेमाला मस्त रंग चढतो. या पासवर्डसाठी त्याने झिजवलेले अनेक तीर्थक्षेत्रांचे उंबरठे, अगदी पावलोपावली देवाने उभारलेले प्रसंग, देवाने केलेल्या योजना, मुळातच नास्तिक असल्यामुळे त्या शास्त्रज्ञाच्या प्रश्नांना देवाने दिलेली सडेतोड उत्तरे, या पासवर्ड शोध मोहिमेत वाटेत आलेला प्रत्येक प्रसंग, आस्तिक, देवावर नितांत श्रद्धा असणार्‍या त्याच्या आईशी झालेली त्याची भेट, त्याच्या मागावर असणार्‍या आतंकवाद्यांपासून देवाने केलेले त्याचे रक्षण, आणि शेवटी त्याला गवसलेला पासवर्ड हे चित्रण अतिशय रंजक, पवित्र आणि रमणीय आहे. हाच कट्टर नास्तिक पुढे देवाचे अस्तित्व, त्याची ताकद मान्य करतो आणि त्याच्यासमोर नतमस्तक होतो. 

*"इफ सायन्स इज अ व्हेईकल, देन स्पिरिच्युऍलिटी ड्राईव्हज्‌ इट" हे त्याचे उद्गारच सारं काही सांगून जातात.*

शास्त्रज्ञांनी ज्या गोष्टींचे शोध लावले, त्याची मुळात निर्मितीच त्या देवाने केली आहे हे शेवटी त्याला पटतं आणि आपली चूक उमगते. 

*नास्तिकतेवर आस्तिकता नेहेमीच भारी पडते. देवाचे अस्तित्व मान्य करणे वा न करणे हा ज्याचा त्याचा प्रश्न असला, तरीही हा चित्रपट पाहून प्रत्येक नास्तिक हा जरूर आस्तिक होईल आणि देवाच्या नक्की प्रेमात पडेल.* 

उत्तम कलाकार, त्यांचा सुंदर अभिनय, एक अतिशय वेगळा पण जबरदस्त विषय या सगळ्यामुळे हा चित्रपट अगदी हीट झाला आहे. तर असा हा देवाच्या अद्भुत, अतर्क्य, अगम्य लीलेचा आस्वाद घ्यायला लावणारा हा एक सुंदर सिनेमा आवर्जुन पाहण्यासारखा आहे. 

शेवटी एवढेच म्हणावेसे वाटते, चित्रपटांना जसे स्टार रेटींग दिले जाते, तसे या चित्रपटाला द्यायचे झाले, तर अनेक स्टार्सही कमीच पडतील. असा हा ५ स्टार्सच्या पलीकडला सिनेमा पाहण्याची संधी कुणीही दवडू नये.

Nandansinh Bhalwankar

Dadar Kendra

[25/06, 12:12] +91 88788 22244: If science is a vehicle,spirituality drives it.

Manus japa,manus shika,karan parameshwar manasatach ahe..

विज्ञान हे विश्व कस निर्माण झाल हे सांगत तर अध्यात्म हे विश्व का निर्माण झाल हे सांगत...

*Ekvel Mala nakarlas tar chalel pan maza uttar nakaru nakos*...mhanje aplyala sadgurune dilelya madaticha avher karun chalat nahi....

*yaveli tula mazi kiti garaj ahe he tula mahit nahi*

Aplihi avastha ashich raghav shastrisarkhi zakiy...sadguruchi aplyala kiti garaj ahe hech aplya lakshat yet nahi...

To tyacha brid rakhtoch...raghav shastrila to vachavtoch...

Mi tyacha astitva atatari manya kartoy ka...maza malach vicharayla hava...

Tyacha astitva manapsun manya karna hich astik buddhi,hech Sharan,hech bhaktibhav chaitanya...

Joparyant apan he manya karat nahi toparyant pudhchya goshti houch shakat nahit...

Ambadnya naathsamvidh

[25/06, 12:48] Mohini Kurhekar: सप्त सागरींचे पाणी।

तयाचीही करवेल मापणी।

आकाशासी घालवेल गवसणी।

परी न आयणी संत येती।

सात सागरांचे पाणी मोजता येईल.

आकाशाला गवसणी घालता येईल.

पण संतांचे मोजमाप कदापिही करता येणार नाही.गवसणी -covering.

तुलसीपत्र १५७२-एका विश्वांत कोट्यावधी आकाशगंगा आहेत.अशी १००८ विश्वे एका ब्रम्हांडात आहेत.व अशा अनंतकोटी ब्रम्हांडांचा नायक हा परमात्मा सद्गुरु श्रीसाई आहे.

ह्यावरुन मनुष्य किती लहान आहे ते कळते.देवर्षी नारदांनी सांगितले आहे की मनुष्य लहान असला छोटा असला व मर्यादित असला तरी त्याने आपल्या छोटेपणाचा न्यूनगंड न बाळगता , भीति न बाळगता ह्या एवढ्या मोठ्या विश्वाचा विस्तार सांभाळण्याऱ्या परमात्म्याला प्रेमपूर्वक शरण गेले पाहिजे.कारण काय माहित ? अशी अनंतकोटी ब्रम्हांडेसुद्धा ह्याच्या पसाऱ्याच्या केवळ एक अंशच असेल.

पूर्वजन्मांच्या भक्तीमुळे हेमाडपंत हे पूर्णपणे जाणत होते की,बाबांचा हात माझ्या डोक्यावर आहे तोपर्यंतच माझ्याकडून त्यांचे चरित्र लिहिले जाणार आहे.व बाबांना वाटले तर ते दुसऱ्या कोणाकडूनही हे लिहून घेऊ शकतात.बाबा माझ्याकडून निजकर शिरी ठेऊन लिहून घेणार आहेत.हेच ते भगवत्ज्ञान व भगवत्भान.म्हणून त्याचा हात धरून ठेवणे हेच मर्यादापुरुषार्थाचे अंतिम रहस्य आहे.

सर्व सुख देणारे.ह्याच्या सख्यत्वाची ओळख करून घेतल्याशिवाय ह्याचा हात मला दिसणार नाही.व तो हात दिसल्याशिवाय मला तो पकडता येणार नाही.व तो हात पकडल्याशिवाय सर्व काही मिळून न मिळाल्यासारखे असते.(तु.प.६५२/६५३)

वो प्यारसे आता है।

वो हात पकडता है।

वो सेतू बनाता है।

तुझको बस चलना है।चल चल तू संग उसके। वो पिता हमारा है।

युद्ध माझा राम करणार आहे.मला फक्त साचार वानर सैनिक बनायचे आहे.

परमेश्वर भले आमच्या जाणीवेच्या पलिकडे असेल पण चण्डिका कुल म्हणजे गुरुक्षेत्रमला प्रेमाने शरण जाणे

तर आमच्या जाणीवेच्या प्रांतात आहे.

प.पु.बापूंनी आम्हा श्रद्धावानांच्या उद्धारासाठी हे चण्डिकाकुल सक्रिय केले आहे .त्याचा लाभ आपण घेऊ शकतो. हे आपले महद्भभाग्य आहे.

[25/06, 15:07] Chitra Chabukswar: विज्ञानातील अध्यात्म व अध्यात्मातील विज्ञान कसे पहायचे ती दृष्टी बापूरायाने दिली.

श्रीराम अंबज्ञ नाथसंविध्

[25/06, 15:17] +91 80879 74002: science aani adhatmacha ya doga madhay park nai tho nasthik astho teva swami ajoba tyala sentificaly tyacha bhaset samjavnya saati ye poorna film tyar jala dev konacha vait karat nastho tho pratyek ksanala tumcha barobar astho tuja iccha aso ki naso karan  tyacha baba aai sami ajoba che bhakt asatat tyacha kadun puda changla desha cha bhavitaya astho

mala yecha vrun ek anubhav atavla swapnilsigh dattopadhay (bapucha son in law)

[25/06, 15:41] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: देऊळ बंद म्हणजे काय ?

          आमचा जीवनातील प्रवास कधी आस्तिक, कधी नास्तिक असा होत असतो ! सद्गुरूचे स्मरण असते, सद्गुरुंचे आज्ञापालन होतं तेंव्हा आपण आस्तिक आणि  सद्गुरुंचे विस्मरण होते, सद्गुरुंचे आज्ञापालन होत नाही तेंव्हा नास्तिक ! म्हणूनचं '' माझा बापू ''  प्रत्येक वेळेला माझ्यासाठी वेगळा असतो. सकाळचा माझा बापू वेगळा, दुपारचा माझा बापू वेगळा  आणि रात्रीचा माझा बापू वेगळा ! ह्यालाही एक कारण आहे. असा प्रवास नसता तर मी परिपूर्ण मानव झालो असतो, उच्च श्रेणीतला भक्त झालो असतो. 

      परिपूर्ण मानव होण्यासाठी मला अनेक जन्म घ्यावा लागेल आणि सद्गुरू कडून शिकत, धडपडत, अनुभव घेत घेत प्रवास करावा लागेल !  म्हणूनचं माझा लाडका बापू माझ्या आजू बाजूला घडणाऱ्या घटना, प्रसंग, चित्रपट माझ्यासमोर दाखवत दाखवत शिकवत असतो.  माझा प्रेमळ बाप, कडक शिक्षक बनून शिकवत माझी श्रद्धा अधिकाधिक बळकट, दृढ करत जातो. 

       २०१५ मध्ये प्रदर्शित झालेला '' देऊळ बंद ''  अध्यात्म - विज्ञान यांचा परस्पर जुगलबंदीचे  तंतोतंत चित्रण दाखवणार चित्रपट. देऊळ बंद म्हणजे देवाचे दर्शन घेण्यासाठी श्रद्धावानांना मज्जाव करणे, किंवा  देवाचे गुणसंकीर्तन न करणे. मी हा चित्रपट  ऑगस्ट २०१५ ला पाहिला  आणि माझं जीवनकथाच माझ्या समोर चालले आहे का असे जाणवलं.  या चित्रपटाचा नायक देशाच्या संरक्षणा साठी बुद्धी वापरात असतो परंतु संपूर्ण नास्तिक दाखवला आहे, ते नास्तिकता तिरस्कारातून निर्माण झालेला आहे. 

                   २०१५ ला फेब्रुवारीत पंचशील प्रथमा परीक्षा चौथ्यांदा दिल होत आणि पूज्य बापूनी भरभरून यश दिलं होत. उत्तरपत्रिका घेण्यासाठी आणि पूज्य सूचितदादांचा हस्तस्पर्श होऊन मार्गदर्शन घेण्यासाठी गेलो होतो. त्यावेळेस पेपर लिहिता असताना आलेलं अनुभव दादांना सांगितलं तेंव्हा दादांनी भरभरून कौतुक केलं  आणि आता बास कर असं म्हणाले.  

      मी  वापी गुजरात येथे एका टेक्निकल टेक्सटाईल कंपनीत सर्विसला होतो. भारतीय सैनिकांचे संरक्षणासाठी वापरले जाणारे बुलेट प्रूफ जाकीट साठी लागणार केवलार वस्त्र आम्ही प्रोसेस करायचो. मला त्यात प्रावीण्य मिळालेलं होत कारण मी मनापासून काम करत होतो. २०११ ला तर ते काम सतत चार दिवस - रात्र चालणार होत, तेंव्हा मला बापूनी कसलाही त्रास होऊ न देता सतत ८ शिफ्ट न थकता माझ्याकडून पूर्ण करून घेतला ! कारण बापू माझ्याबरोबर सतत होते, त्यांच्या शक्तीमुळे ते काम पूर्ण करू शकलो.   

         ऑगस्ट २०१५ ला पंचशील परीक्षेचा प्रश्नपत्रिका प्रत्यक्ष मध्ये आलं. आणि मोह आवरता आला नाही, मला लिहावंसं वाटलं. दादांनी बास म्हणून सांगितलं तरी लिहायला घेतलं. पहिल्या प्रश्नाचे  उत्तर लिहून झालं सुद्धा ! नेमकं त्यावेळेस डोंबिवलीत कन्नड श्रद्धावानांसाठी गुण संकीर्तनाचा कार्यक्रम ठेवण्यात येणार होता. त्यासाठी मला येता येणार नाही, आपण पुढे ठेऊ असे सांगितलं.  असे करून एक प्रकारे माझ्या देवाचा गुणसंकीर्तनाचा देऊळ बंद केलं होतं ! झाल,  प्रथमग्रासे मक्षिकापात असे झाले !  दुसरा प्रश्नाच लिखाणचं होईना. तापांनी आजारीच पडलो. बरे झाल्यावर ऑक्टोबरच्या पहिल्या आठवड्यात मला रत्नागिरीला कन्नड श्रद्धावानांसाठी गुणसंकीर्तनाला जाता आलं.  परंतु माझं  प्रारब्ध माग लागलं होत ! ऑक्टोबरच्या चवथा आठवड्यात माझा बायपास सर्जरी झाली त्यातून मला बापूनी सही सलामत वाचवलं. माझा दयाळू बापू माझ्या पाठीशी होते. 

         चित्रपटातही   देऊळ बंद केल्यामुळे नायकचा प्रारब्ध मागे लागलं म्हणून त्याच्या  पाठीमागे मारेकरी लागले होते, परंतु रक्षणाकर्ता स्वामी समर्थ त्याच्या बरोबर होते.  राघव  पीठापूरला जातो तिथे स्वामी समर्था बरोबर खूप छान संवाद आहे.  

राघव :       तुम्ही मलाच कसे काय दिसता ?   

स्वामी समर्थ : तुझ्या मनात खोल तळाशी मोठा स्फोट झाला आहे . 

राघव :       कसला स्फोट ?          

स्वामी समर्थ : तुझी तल्लख बुद्धिमत्ता आणि सर्वशक्तिमान असल्याचे अहंकार याची धडक बसली आहे माझ्या भक्तांच्या श्रद्धेशी आपल्या सोसाटीच्या मंदिरात !   

राघव :        मी कडवा नास्तिक असून मला का दिसता ते सांगा !  

स्वामी समर्थ :  तुझी ही नास्तिकता तुझ्या तिरस्कारातून निर्माण झाली आहे. परंतु तुझी बुद्धी जे काम करते ते श्रद्धेतून करते.  

 राघव :   मी नास्तिक असून मलाच का दिसता ते सांगा. 

स्वामी समर्थ : तुझी बुद्धी देशाच्या संरक्षणासाठी वापरणार आहे म्हणून मी तुझ्या बरोबर आहे. 

राघव :  समजा माझी फिरली तर ?

स्वामी समर्थ:  समजा ? तुझी बुद्धी फिरलीच ना ! म्हणूनच तू सोसाटीतल्या मंदिराला कुलूप लावलास तू.

                       माझ्याही स्मरणात सतत बापू असल्यामुळे माझ्या विचारात बापू दिसत होतेच. परंतु भक्ती सेवेच्या कार्यात मी कमी पडत होतो  म्हणजे थोड्या काळाकरिता का होईना मी नास्तिक बनत होतो. म्हणजे सद्गुरुंच्या गुणसंकीर्तान सारख्या कार्यात सहभागी न होता आपत्तीच्या प्रांतात गेलो होतो. म्हणजेच माझ्याकडून गुणसंकीर्तन रूपी देवळाला कुलूप लावण्यात आलं होत,  श्रद्धावानांच्या श्रद्धेशी  ते धडकच होती !  सुंदरकांडात श्री हनुमंत म्हणतात - '' हे प्रभो, आपले भजन स्मरण न होणे हीच तर खरी आपत्ती आहे ! ''

             म्हणून जेंव्हा जेंव्हा आपल्याला शक्य होईल तेंव्हा कुठलेही कारण पुढे न करता, जमेल तसे गुणसंकीर्तन करता आलं पाहिजे.  गुणसंकीर्तन श्रद्धावानां समोर असो, पंचशील परीक्षेत असो  की  whatsapp ग्रुप वर असो ! संधी सोडू नये, गुणसंकीर्तन रूपी देऊळ बंद करू नये. 

हरी ओम श्रीराम अंबज्ञ 

प्रभाकर देशपांडे 

डोंबिवली ( पश्चिम )

[25/06, 22:46] Chitra Chabukswar: अध्याय क्रमांक २

ओवी क्रमांक १३ 

*ओवीचा सरल अर्थ:-*

सात समुद्रांचे पाणी मोजता येईल. 

आकाशालाही पांघरुण घालता येईल. 

परंतु संत बुद्धीच्या आटोक्यात सापडत नसतात.

(म्हणजेच बुद्धीच्या जाणिवेच्या पलीकडे असतात. )

*वजन करे सो हारे*

*भजन करे सो जीते*

आपल्या सगळ्यांना नको त्या गोष्टी  मोजण्याची व तुलना करण्याची सवय असतेच.

सप्त सागरांत पाणी किती आहे ते कळून माझ्या आयुष्यात काही फरक पडणार नाही.  तरी आपण अशक्य असणा-या गोष्टी करायला पुढे असतो व त्या करुन काहीही साध्य होत नाही. कष्ट पडतात, मन:स्ताप होतो. तरीही आपल्याला त्यात रस असतो.  ज्या गोष्टींत रस घेतला पाहिजे त्यात आपण रस घेत नाही.

*नको नेमके तेच केले*

*करायचे ते कधी न केले*

*धरली दुर्बुद्धी*

बापू अनेक वेळा आपल्याला सांगतात,"की बाळांनो! परमेश्वराकडे प्रत्येक श्रद्धावानाची रांग वेगळी आहे.  कोणी कोणाच्या रांगेत घुसू नका."

*मला स्वत:ला माझ्याच रांगेत पुढे पुढे जायचे आहे. सावळयाला भेटण्यासाठी!*  

 *रसराज* असणारा अनिरुद्ध आपल्याला पूर्णत: ओळखतो आणि आपल्याला सुधारायचे कसे तेही जाणतोच. 

बापू कडे आल्यावर तो आपल्यावर भरभरून प्रेम करु लागतो.  या प्रेमरसातच डुंबत राहावेसे वाटते.  त्याचे प्रेम भरून ठेवावेसे वाटते.  परंतु प्रेम भरून ठेवण्याकरिता भांडेच सापडत नाही.

*तुझे प्रेम मी भरु कशात*

*येई हाच विचार*

*अचिंत्यदानी भक्त सखा तू*

*दिले मला भांडार* 

बापूरायाचे प्रेम भरुन घेण्यासाठी  लौकीक भांडे नाहीच.  भांड्याचा आकार केवढा आहे त्यावर काही अवलंबून नाही. बापू नेहमी आपल्याला उदाहरण देतात पिंप अर्धे भरलेले आहे व चमचा पूर्ण भरलेला आहे.  म्हणजेच चमच्याला पूर्णत्व आहे.  Quantity doesn't matter.  

आपण सामान्य Quantity ला महत्त्व देतो तिथेच फसतो. 

बापूनी तर आपल्याला खजिन्याची किल्लीच हातात दिली आहे.  बाळांनो जमेल तेवढा लुटून न्या. 

संत ज्ञानेश्वर परमेश्वराने सोपविलेले ज्ञानेश्वरी लिहिण्याचे कार्य संपल्यावर जराही थांबले नाहीत.   लोकार्पण सोहळा करण्यास किंवा राॅयल्टी घेण्यास थांबले नाहीत.

*हेमाडपंतांनी श्रीसाईसच्चरित्र ग्रंथ लिहून पूर्ण झाल्यावर लेखणी व मस्तक साईचरणी अर्पण केले.*

संत तुकारामांनी आपले अभंग  सर्वांना सढळ हस्ते देऊन टाकले. 

*जगाच्या कल्याणा संतांच्या विभूती*

*बुडती हे जन  पाहवेना डोळा*

*म्हणूनी कळवळा येतो त्यांचा*

आपण सारी सामान्य माणसे आहोत.  आपल्याला संतांसारखे वागता येणार नाही.  पण दुस-याला वाईट वाटेल असे बोलणार नाही असा प्रत्येकाने संकल्प करायला हवा.  कारण साईसच्चरित्रात बाबा म्हणतात, "तुम्ही दुस-याला बोलता पण ते मला लागते".  

*आपण प्रत्येकजण एवढे तर नक्कीच करु शकतो कोणालाही जिव्हारी लागेल असे बोलणे टाळू.*

*संत पद मिळणे सोपे काम नाही.  संतांना किती हाल अपेष्टा सहन कराव्या लागल्या. घणाचे घाव सोसल्याशिवाय देवपण येत नाही.*

पण आपल्याला कशाला हवे आहेत कठीण मार्ग?  कारण आपल्याला सर्वात सोपा व सार्वभौम गजर आपल्या लाडक्या अनिरुद्धाने बापूरायाने दिला आहे.  तो जमेल तसा म्हणू आणि जीवनाचे सार्थक करुन घेऊ.

*रामा रामा आत्मारामा त्रिविक्रमा सद्गुरुसमर्था*

*सद्गुरुसमर्था त्रिविक्रमा आत्मारामा रामा रामा*

️  चित्रावीरा चाबुकस्वार 

       वाशी उपासना केंद्र 

       २५/०६/२०२०

[26/06, 10:11] +91 97645 77432: Ya movie madhe ajun ek scene aahe ek manus signal red astana suddha aapli bike pudhe neto tyaveli swami mhantat niyam na palnare yanchyakade mi pahat nasto (sakshibhav) aaplylala he suddha bhan thevav lagat ki mi je kahi kartoy te mazya devala aavdel ki nahi.

Aaplyala sinhavlokan karan garjech asat satya prem anand pavitrya yachya chaukatitach rahaych asat parantu aapal man sairavaira palat asat te aaplyala ya chaukatit rahun det nahi ya chanchal manala namachi jod dili ki te man sthir vhayla suruvat hote mag aapla samarthyadata tyach kam suru karto 

Shree swami samarth

Om manah samarthyadata shree aniruddhay nama

Ambadnya Naathsamvidh

Vaibhavsinh Karekar

Khopoli

[26/06, 12:21] Chitra Chabukswar: पुढील ओवीचा अर्थ लिहिण्याचा प्रत्येकाने प्रयास करायचा आहे.  

जय जयाजी साईराया । दीनदुबळ्यांचिया विसांविया । अगाध न वर्णवे तुझी माया । करीं कृपा या दासावरी ॥१५॥

श्रीराम अंबज्ञ नाथसंविध्

[27/06, 11:25] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: देऊळ बंद या चित्रपटात अनेक प्रसंग आहेत, खालील प्रसंगातून आपण काय बोध घेऊ शकतो-एका वाक्यात लिहिता येईल   

१ )  श्री स्वामी समर्थ मंदिर असलेलं सोसायटीत राघवची राहण्याची व्यवस्था केलेली असते  ते राघवला आवडत नाही, मला सोसायटी बदलायचं आहे असं म्हणतो ! 

( सद्गुरूंचा छत्रछाया, सुरक्षा कवच नाकारणं म्हणजे स्वतःला संकटात ढकलून देणं ! )

२)  राघव शास्त्री भारतीय शास्त्रज्ञांचा सतत अपमान करत असतो, त्यांनी केलेली परिश्रमाला किंमत देत नाही. 

( केवळ स्वतःची हुशारी मिरवणं आणि दुसऱ्याचे परिश्रम दुर्लक्ष्य करणं शहाणपणाचं लक्षण नाही ! )

३) राघव शास्त्री यांचं काम पूर्ण झालेलं असत, पासवर्ड टाकयच असत, ते काम अर्धवट सोडून देऊळ बंद करण्यामध्ये धन्यता मानतो 

( सुरुवात केलेली कुठलेही पवित्र कार्य अर्धवट सोडू नये आणि  दुसऱ्याचं पवित्र कार्यात बाधा आणू नये )

४) राघव आपल्या आईवर आणि स्वामी समर्थावर वडिलांचं खून केल्याचं आरोप करतो

( सद्गुरू कधीही कोणाचं वाईट करत नाही ह्यावर माझं पूर्ण विश्वास हवा )

५) डॉ. देशपांडे राघव शास्त्रीला दोन पर्याय सुचवितात -  श्री हरिकोटाला जाणे   किंवा  स्वामी समर्थाना शरण जाणे, राघव पहिला पर्याय निवडतो. 

(कर्म, ज्ञान मार्गापेक्षा भक्ती मार्ग श्रेष्ठ ! संकटापेक्षा माझा सद्गुरू मोठा हा विश्वास हवा )

६) मेक्यानिक वल्लभ  कार लगेच दुरुस्त करण्यासाठी राघवला नकार देतो, मात्र आई विनंती करते तेंव्हा पर्याय सुचवितो. 

( बोलण्यात आर्जव असावा आणि कुणाच्याही मातेचं आदर करणं अत्यंत श्रेष्ठ )

७) दुर्घटनाग्रस्त माणसाच्या पत्नीला मदत करण्यास राघव नकार देतो !  

( ' जो अपघात ग्रस्ताना मदत करतो देव त्याच्या पाठीशी सदैव उभा असतो.')

८) स्वामी म्हणतात तुझी बुद्धी देशाच्या संरक्षणासाठी काम करते, श्रद्धेतून काम करते म्हणून मी तुला दिसतो 

( कुठल्याही पवित्र कार्यात सद्गुरूंचा सदैव पाठिंबा असतो )

९)  जिवंत माणूस झोपलेलं असताना त्याचे पाय दक्षिण दिशेला ठेऊ नये 

( पृथ्वीच्या दक्षिण उत्तर चुंबकीय क्षेत्रामुळे जिवंत माणसाच्या मेंदूकडे अशुद्ध रक्ताचा प्रवाह जोरात होतो त्यामुळे मृत्यू संभव )

१०) गुरुविण नाही नर नारायण, गुरु कारण गुरु तारण, गुरुचरिताचे कर पारायण 

( गुरुचरित्र, साई सच्चरित्र मनापासून पारायणामुळे  जीवन सुंदर बनते, कर्ता हर्ता गुरूच आहे विश्वास दृढ होतो )

११) गुरु ड्राइवर असेल तर जीवन यात्रा कोणत्याही अपघाताविना सुरक्षित होते 

जीवन यात्रेतील खाच खळगे सद्गुरू जाणत असतो, प्रत्येक संकटात मार्गदर्शन करतॊ आणि यात्रा सुरक्षित होते, एक विश्वास असावा पुरता कर्ता हर्ता सद्गुरू ऐसा )

१२) स्वामी राघवला म्हणतात आत्ता तुला माझी खूप गरज भासणार आहे  त्यावर राघव  म्हणतो  कितीही संकट आले तरी मला तुमची गरज नाही 

( विनाश काले विपरीत बुद्धी )

१३) स्वामी म्हणतात '' एक वेळ मला नाकारलं तरी चालेल पण मी दिलेलं उत्तर नाकारू नको ’’

( कलियुगात कलीच्या प्रभावामुळे सगुण साकार सद्गुरूंवर लगेच विश्वास बसणार नाही, परंतु  जे धर्मग्रंथ, गुरुग्रंथ आहे  ज्यात जीवनाचे सर्व प्रश्नांचे उत्तर आहे त्याला नाकारता कामा नये )

[27/06, 11:26] Sai Sopa Bhavarth Grp Prabhakar Deshpande: अध्याय २ ओवी १५

जय जयाजी साई राया I दीन दुबळ्यांचिया  विसांविया I

अगाध न वर्णवे तुझी माया I  करी कृपा या दासावरी II  15  II   

सरलार्थ   :    हे सद्गुरू साईराया, तुझा जयजयकार असो ! तूच दीन दुबळ्यांचे विश्रांती स्थान आहेस ! तुझी लीला अगाध आहे,  मायेची, अकारण कारुण्याची वर्णन होऊ शकत नाही म्हणून तू या दासांवर कृपा कर साईराया ! 

        हे साईराया, तुझा प्रताप, लीला पाहून गुणसंकीर्तन करण्यासाठी, काव्य बद्ध करण्यासाठी माझ्या मनात लहरीवर लहर उठत आहेत, आणि अनावर होत आहेत आवरता आवरत नाही ! मला माहीत आहे मी पामर आहे तरी सुद्धा तुझ्या अकारण कारुण्यामुळे माझ्याकडून करून घेणार आहेस. 

मना या कैसे आवरू ओढ घेई तुझ्या चरणी !  

हेमाडपंत म्हणतात,  तुझ्या अगाध लीला पाहून माझे मन तुझ्या चरणी ओढ घेत आहे, तुझ्या लीला वर्णन करण्यासाठी माझ्यासारख्या पामराचा, अज्ञान्याचा निवड केलीस !

हेमाडपंत प्रार्थना करत आहेत, जय जयाजी साईराया, तुमच्या स्तुती करण्यासाठी, लीला वर्णन करण्यासाठी मला विपुल मती द्यावी , अपार स्फूर्ती मला द्यावी ! मी केवळ मूढ अज्ञानी असून माझ्यावर कृपा करा साईराया !

तू दीन दुबळ्यांचे आश्रय स्थान आहेस, विश्रांती स्थान आहेस जेणे करून रंजले गांजले यांना म्हणजे अध्यात्म मार्गावर प्रगती करून घेण्याऱ्यासाठी ! ज्यांना कोणी जवळ करत नाही तू त्यांना जवळ करून पुढील मार्ग दाखवतोस. त्यांच्यासाठी तुझं चरित्र, तुझे नाम, तुझे चरण, तुझे गुणसंकीर्तन म्हणजे विश्रांती स्थान आहे.

तुझ्या सर्व लीला अगाध आहेत. तुझ्या मायेचा, प्रेमाचं, अकारण कारुण्याचं वर्णन करू शकत नाही कारण तू जर ठरवलंस तर तू काहीही करू शकतो ! म्हणून या दासांवर कृपा कर !

मी तो केवळ पायाचा दास I नका करू मजला उदास I

जोवर या देही श्वास I निज कार्यास साधूनी  घ्या    II

परम पूज्य बापूनी एकदा संत तुकारामांचा अभंगावर प्रवचन करताना सांगितलं, 

     ज्याला कुणी कवटाळणार नाही, जवळ घेणार कुणी नाही, त्याच्या पाठीवरून प्रेमाने हात फिरवणार नाही, असा जो कोणी असेल त्यालासुद्धा घट्ट मिठी मारून जो हृदयाशी घेतो तोच परमेश्वर आहे. कसलाही भेदभाव न करता स्वतःचे म्हणतो, तोच परमेश्वर आहे.

प्रत्येक मानवात परमेश्वराचा अंश आहे. तो परमेश्वराचा पुत्र आहेच. पण त्याने दास बनायला हवे. पुत्र बनण्यात अहंकार असतो. दास बनण्यात अहंकार नसतो. 

मी भक्ती करणारा आहे म्हणजे पुत्र, तो माझ्याकडून भक्ती करून घेतो म्हणजे दास.

म्हणूनच मी भगवंताचा दास आहे ही संकल्पना आपल्या मनात दृढ व्हायला हवं.  दास म्हणजे सद्गुरूंचा आज्ञाधारक !  पुरंदरदास म्हणतात जो पर्यंत गुरूचा गुलाम होत नाही, तोपर्यंत अज्ञानाचा कोशातून मुक्ती मिळत नाही ! 

म्हणून मला सद्गुरू अनिरुद्धांचा दास बनून अनिरुद्धभक्तीचा माधुर्यात डुंबून राहायचं आहे.

हरी ओम श्रीराम अंबज्ञ 

प्रभाकर देशपांडे, डोंबिवली (प) उपासना केंद्र

[27/06, 13:13] +91 97660 80748: अध्याय २ ओवी १५

जय जयाजी साई राया।दीन दुबळ्यांचिया विसांविया।

अगाध न वर्णवे तुझी माया। करी 

कूपा या दासावरी।।१५।

सरलर्थ: हे सदगुरू साईराया,  तुझा जयजयकार असो! तूच दीन दुबळ्यांचे विश्रांती स्थान आहेस! तुझी लीला अगाध आहे, मायेची, अकारण  कारूण्याची वर्णन होऊ शकत नाही म्हणून तू या दासांवर कूपा कर साईराया!

हे साईराया, तुझा प्रताप, लीला पाहून गुणसंकिर्तन करण्यासाठी, काव्य बद्ध करण्यासाठी, माझ्या मनात लहरीवर लहर उठत आहेत, आणि अनावर होत आहेत आवरता आवरता नाही! मला माहीत आहे मी पामर आहे तरी सुध्दा तुझ्या आकारण कारुण्यामुळे माझ्या कडून करुन घेणार आहेस.

मना या कैसे आवरु ओढ घेई तुझ्या चरणी!

हेमाडपंत म्हणतात, तुझ्या अगाध लीला पाहून माझे मन तुझ्या चरणी ओढ घेत आहे, तुझ्या लीला वर्णन करण्यासाठी माझ्या सारख्या पामराचा, अज्ञान्याचा निवड केलीस!

हेमांडपंत प्रार्थना करत आहेत, जय जयाजी साईराया , तुमच्या स्तूती करण्यासाठी, लीला वर्णन करण्यासाठी मला विपूल मती धावी,मी केवळ मूढ अज्ञानी असून मझ्या वर कूपा करा साईराया!

[23/06, 19:40] Chitra Chabukswar: 

️  चित्रावीरा चाबुकस्वार